Catherine had een specifiek recept voor haverkoekjes, die ze echt in hele grote hoeveelheden maakte. Ze vulde dan blikken dozen vol met lekkere haverkoekjes. Regelmatig kreeg ik zo’n doos met haverkoekjes, die ik vervolgens ook weer mocht uitdelen. Ze stond in haar wijde omgeving bekend om haar haverkoekjes. Het recept van die koekjes is natuurlijk erg aan haar gelinkt, maar ook de waarde van het delen hoort bij die koekjes en bij Catherine. 

Het recept is handgeschreven en staat ingekaderd op onze dampkap, daar mijn blik deze vaak kan kruisen

Als ik dan zelf die koekjes maak, dan is ze bij me. En als ik nu de koekjes uitdeel, dan zeg ik er steevast bij, ‘volgens het recept van Catherine, die er niet meer is’.